Hayal
İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçir meye karar vermişti. Piknik yerine vardıklarında, anne ye meği hazırlarken, baba çocuklarıyla birlikte kısa bir yürüyüşe çıktı. Yürüyüş uzun olmasa da, çocuklardan küçük olanı yo rulmuştu.
Yalvaran gözlerle babasına bakıp: "Babacığım," dedi, "çok yoruldum, beni kucağında taşır mısın?"
Baba. "Ben de biraz yoruldum oğlum," der demez, çocuk ağlamaya başladı.
Baba tek kelime etmeden etraftaki ağaçlardan bi rinden kuru bir dal kesti. Dalı çakısıyla biçimlendirip yonttu sonra da oğluna verdi. "Al sana güzel bir at," dedi.
Çocuk dal parçasından yontulmuş ata sevinçle bindi ve "Deeh: Deeh!" diye bağırarak annesinin sofra kurduğu düzlüğe doğ ru koşmaya başladı.
Küçük oğlunun birden yorgunluğunu unutup canlanışını gülerek seyreden baba, yanındaki kızına eliyle küçük kardeşini göstererek, "Hayat budur işte, kızım" dedi. "Bazen kendini çok yorgun hissedersin. Öyle olduğun da, kendine değnekten bir at bul ve yoluna devam et. Bu a: da, yerine göre bir arkadaş, bir şarkı, bir şiir, bir umut, bir çi çek, bir özlem, bir hayal ya da bir çocuğun tebessümü olabi lir."
Yazar: Sevda Kangal Kılınç
